Św. Eugeniusz de Mazenod był postacią wybitną. Papież Jan Paweł II nazwał go patronem nowej ewangelizacji, człowiekiem adwentu, który przygotował nadejście naszych czasów oraz przybliżył przyjście Królestwa Bożego. Relikwiarz z relikwiami św. Eugeniusza Jan Paweł II ustawił na biurku w swoim pokoju, w którym pracuje.

Biskup Marsylii i Założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej urodził się w Aix-en-Provence, na południu Francji, w 1782 roku. Chociaż pochodził z rodziny szlacheckiej, nie miał bynajmniej beztroskiego dzieciństwa. Jako dziecko, z powodu wybuchu Rewolucji Francuskiej w 1791 roku, został zmuszony wraz z rodzicami do opuszczenia Francji. Przez 11 lat tułał się po terenie dzisiejszych Włoch. Tam też w czasie pobytu w Wenecji spotyka ks. Bartolo Zinelliego Już wtedy zaczęło się w nim rodzić pragnienie zostania kapłanem. Jednak później, w wyniku rzucenia się w wir życia towarzyskiego, zapomina o tym wezwaniu.

W 1802 roku powrócił do Francji, gdzie w pewien Wielki Piątek przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego przeżył radykalne nawrócenie, którego konsekwencją było ponowne odkrycie w sobie powołania do kapłaństwa i całkowitego poświęcenia się Bogu. w wieku 26 lat wstępuje do seminarium św. Sulpicjusza w Paryżu. w roku 1811 otrzymuje święcenia kapłańskie. Jednak rezygnuje z pracy parafialnej i z proponowanego mu stanowiska wikariusza generalnego w Aix-en-Provence. Zakłada natomiast Stowarzyszenie Młodzieży Chrześcijańskiej i zajmuje się najuboższymi, ofiarami Rewolucji Francuskiej, m.in. opuszczonymi dziećmi, służącymi, robotnikami, a także jeńcami austriackimi. Ta ostatnia posługa omal nie zakończyła się śmiercią. Mieszkańcom miast i wsi prowansalskich głosi Ewangelię, posługując się dialektem prowansalskim a nie językiem francuskim, który dla biednych ludzi był niezrozumiały. Ludzie prości garnęli się do niego, ale jego szeroka działalność i poświęcenie się dla ubogich budziły do niego niechęć zarówno szlachty, z której się wywodził, jak i wielu okolicznych kapłanów.

Następnie, widząc że sam nie jest w stanie prowadzić tak wielkiego dzieła odnowy, zebrawszy kapłanów gorliwych o zbawienie dusz, zakłada w 1816 roku stowarzyszenie księży pod nazwą Misjonarze Prowansji. Głoszą oni kazania, rekolekcje i misje na terenie Prowansji. Stowarzyszenie to w 1826 roku zostało zatwierdzone przez papieża Leona XII jako Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi. Krótko potem, jeszcze za życia Założyciela, w 1841 roku oblaci wychodzą poza granice Francji, przecierając szlaki misyjne. Udają się najpierw do Kanady Północnej, (gdzie pracują wśród Indian, Eskimosów i drwali), a następnie do Stanów Zjednoczonych, Meksyku, na Cejlon (Sri Lanka) i do Południowej Afryki.

W roku 1832 św. Eugeniusz został mianowany biskupem Ikozji z siedzibą w Marsylii, co jego wrogowie wykorzystali przeciw niemu. Z tego powodu wiele wycierpiał. w 1837 roku objął rządy diecezją w Marsylii. Dla swoich diecezjan był prawdziwym ojcem. Przyjmował wszystkich, którzy tylko pragnęli się z nim spotkać. Potrzebujących wspierał słowem i materialnie. Sam jednak, mimo że liczono się z nim w całej ówczesnej Francji, żył skromnie. Często można było spotkać biskupa Eugeniusza, jak piechotą udawał się do chorych lub rozmawiał z przekupkami na rybnym targowisku. Równie często, gdy nie wiedziano, gdzie się podziewa, szukano go w kościołach Marsylii, w których zwykł się modlić.

Ojciec Eugeniusz umarł 21 maja 1861 roku w Marsylii. w ostatnich chwilach życia, pełen pokoju, otoczony rzeszą oblatów, modlił się. Do oblatów powiedział między innymi: "Umieram szczęśliwy, bo dobry Bóg raczył mnie wybrać, aby utworzyć w Kościele Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej". Zostawił też swój duchowy testament dla członków założonego przez siebie Zgromadzenia: "Bardzo praktykujcie między sobą miłość, miłość, miłość, a na zewnątrz gorliwość o zbawienie dusz". Heroiczność jego miłości i gorliwości o zbawienie dusz została potwierdzona przez Kościół. Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w niedzielę misyjną 19 września 1975 roku, a kanonizowany przez Jana Pawła II 3 grudnia 1995 roku.

Apostoł rozmiłowany w Chrystusie i sługa Kościoła, Eugeniusz de Mazenod, stał się natchnieniem nie tylko dla Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, ale także dla ponad czterdziestu stowarzyszeń życia zakonnego, wielu świeckich należących do Misyjnego Stowarzyszenia Maryi Niepokalanej oraz pragnących żyć oblackim charyzmatem oraz dla wielu młodych pociągniętych ideałem jego życia.